Żyjemy w dynamicznie zmieniającym się świecie, który stawia przed nami coraz to nowe wyzwania. Współczesny rozwój nauk psychopedagogicznych, szczególnie intensywny w ostatnich dekadach, otwiera nowe możliwości w zakresie terapii dzieci, których rozwój nie przebiega prawidłowo. Terapia ręki stała się jednym z kluczowych narzędzi w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi, szczególnie w obszarze motoryki małej.

Jednym z najbardziej palących problemów, jaki dostrzegam zajmując się pracą z dziećmi o zaburzonym rozwoju psychoruchowym, jest troska o to, by profesjonalna pomoc była udzielona tym dzieciom jak najwcześniej. W pierwszych latach, miesiącach, a nawet dniach życia.

Skala problemu i potrzeba wczesnej interwencji

Pracując z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie, widzę wyraźnie, że rozwijanie takich oddziaływań, tworzenie systemu Wczesnego wspomagania rozwoju, jest niezbędne. Wczesna Interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka to, ogólnie ujmując, objęcie diagnozą i oddziaływaniem terapeutycznym dzieci w wieku 0 – 6 lat, u których w rozwoju psychoruchowym wystąpiły różnorodne zaburzenia lub istnieje uzasadnione podejrzenie możliwości pojawienia się takich zaburzeń w niedalekiej przyszłości.

Żeby móc dobrze ocenić wagę zagadnienia, należy mieć pojęcie o skali problemu. Jak dotąd nigdzie w naszym regionie ani kraju nie przeprowadzono całościowych badań dotyczących częstotliwości występowania zaburzeń rozwojowych u małych dzieci. Do różnych instytucji zajmujących się diagnozą, terapią lub poradnictwem trafia, z różnych powodów, tylko część z nich. Przy tym zazwyczaj bardzo późno. Nieraz za późno… Pozostaje więc polegać na ogólnodostępnych danych statystycznych. Te zaś mówią, że wg szacunkowych wyliczeń (np. w pracach dr Marii Piszczek) u ok. 3% dzieci w wieku 0 – 6 lat występują różnorodne zaburzenia lub istnieje ryzyko ich wystąpienia. Biorąc pod uwagę to oraz fakt, że wg rocznika statystycznego GUS ok. 7,5% społeczeństwa polskiego to dzieci w interesującym nas przedziale wiekowym, można spróbować podać przybliżoną ilość potencjalnych klientów wczesnej interwencji. Powiat żarski liczy ok. 102 350 mieszkańców (dane tegoroczne). Zakładając, że rozkład wiekowy tej populacji nie różni się istotnie od ogólnokrajowej, otrzymujemy liczbę ok. 230 żyjących w naszym powiecie dzieci, których dotyczy problem zaburzeń rozwoju psychoruchowego, kwalifikujących się do terapii w ramach wczesnej interwencji.

Terapia ręki jako inwestycja w przyszłość społeczeństwa

Nie można także zapominać, że liczba dzieci wymagających terapii będzie wzrastać, m.in. ze względu na rosnącą przeżywalność wcześniaków, które często zmagają się z późniejszymi zaburzeniami rozwoju, w tym problemami z motoryką. Terapia ręki odgrywa kluczową rolę w identyfikowaniu i eliminowaniu nieprawidłowości, zapewniając dzieciom szansę na pełny rozwój.

Problem zaburzeń rozwojowych ma wymiar społeczny. Terapia ręki to nie tylko wsparcie dla pojedynczych rodzin, ale również działanie na rzecz lepszej przyszłości całego społeczeństwa. Dzięki wczesnej interwencji wiele dzieci ma szansę całkowicie wyeliminować zaburzenia i osiągnąć sukces szkolny, co przekłada się na normalne funkcjonowanie ich rodzin. W przypadkach głębszych zaburzeń, terapia ręki pozwala osiągnąć maksymalny możliwy poziom rozwoju, którego bez odpowiedniego wsparcia nie udałoby się osiągnąć.